bakit ba kasi lahat ng kaduwagan at kahinaan eh kailangang i-justify thru strong words? empty naman?

bakit ba anlakas- lakas ng loob magsalita ng hindi maganda sa kapwa samantalang hind naman kayang panindigan ang mga binitawang salita?

bakit ba kapag nasa harapan ako eh walang pag-aatubiling mamlastik samantalang ako nagpapakatotoo parati?

bakit ba kasi ako ang lumalabas na masama eh siya 'tong isip- bata at mahina umintindi dahil narin sa kakulangan sa ekspiryensya?

bakit kaya ganon?

kailan kaya niya maiintindihan ang lahat?

at paano niya maiintindihan kung hindi naman ako hinaharap para kausapin?

bakit kaya kung sino pa yung mga edukado at inaasahan mong makakaintindi eh sila pa tong mga timang umasta?

haha

ang hilig magtanong ano?

bakit hindi mo tanungin sarili mo kung nasa tamang posisyon ka at kung kaya ba ng IQ mo or EQ mo na umintindi ng mga ganitong sitwasyon?

sana lang, pagdating ng komprontasyon eh hindi ka maubusan ng sasabihin sakin, tulad ng walang katapusan mong pasaring sa blogosphere.. duwag.. too pussy to fight me..

kita mo, hindi yan titigil..haha at hindi naman ako papatol pa. dahil kung tutuusin, at kung makikinig lamang sya sa mga reliable pagtanungan at hingan ng payo, eh lalabas lang syang immature na neneng walang magawa sa buhay, palibhasa mababaw.

tutuldukan ko na to sa entry na to. bahala ka mang-harass. kaya ka kinakarma eh.

atleast ako, i'm stronger now, cliche as it may sound- but it's always true.

"even if i' m down on the floor and you kick me, i'll keep on getting up.."
-----------------------------------

a friend once said; "if they're the gum and you're the shoe, why are they walking over you?"
sabi ko naman; "atleast i'm not the one chewed on and spat out.."